شهید مجید سپاسی متولد سال 1343، از سن پانزده سالگی در جبهه حضور پیدا کرد. از سال 1359 در نخلستان‌های آبادان با یک قبضه خمپاره برای جلوگیری از پیشروی ارتش عراق تلاش می‌کرد. مهمات گلوله خمپاره روزانه سهمیه‌بندی بود. بنی‌صدر دستور داده بود به نیروهای حاضر در جبهه‌ها مهمات کم بدهند و بعدها کاملاً دستور همکاری نکردن ارتش با نیروهای سپاه را به فرماندهان ارتش ابلاغ کرد. شهید سپاسی خمپاره‌انداز بود و از طریق دوستی با فرماندهان رده‌های پایین ارتش از آنها مهمات می‌گرفت. در سال 1360 به نیروهای تیپ امام سجاد(ع) پیوست و سپاهی شد. این تیپ در سال 1362 به لشکر19 فجر تبدیل گردید. مجيد در زمان‌هایی که از جبهه به اهواز می‌آمد، فوتبال بازی می‌کرد و به بازی فوتبال علاقه داشت. حاج مجید در سال 1365، برای ازدواج چند روزی مرخصی گرفت. خانواده دختر به او گفته بودند دیگر نباید به جبهه برود و ایراداتی گرفته بودند. او به جبهه برگشت و گفت: دیگر زن دنیایی نمی‌خواهم و می‌خواهم که حوری بهشتی نصیبم شود. او جزو فرماندهان گردان‌های ادوات لشکر شد. شهید سپاسی در آخرین مسئولیت خود در لشکر به عنوان معاون عملیات لشکر19 فجر، در شب 29 اسفند 1366 در عملیات والفجر 10 (منطقه حلبچه) بر روی ارتفاعی به نام «سه تپان» در کنار دریاچه دربندیخان عراق، به هنگام حمله به نیروهای عراقی به وسیله ترکش خمپاره که به کنار گوشش در شقیقه او اصابت کرد و در حالی که ذکر مقدس یازهرا(س) بر لب داشت، در 23 سالگی به فیض شهادت نایل شد. خاطره‌ای از شهید شهید حاج مجید خیلی نوشابه‌های ساخت وزارت سپاه پاسداران به نام کوثر را دوست می‌داشت و در گرمای شلمچه پس از هر غذا از نوشابه‌ می‌نوشید به حدی که بین بچه‌ها معروف به نوشیدن نوشابه کوثر شده بود. به ما می‌گفت من که شهید شدم، مرا با نوشابه کوثر غسل دهید. بعد از شهادتش بین بچه‌ها بحث شده بود و به این نتیجه رسیدیم که منظور او از نوشابه کوثر، آب مقدس حوض کوثر بوده است.