موومان یکم: عروج

این قطعه در گام مینور طبیعی با تمپوی آرام شروع می‌شود و اجرای کلیه سازهای ارکستر و گروه کر در آن بیانگر حرکت و سیر و سلوک است. سپس ارکستر به آرامشی توام با نگرانی همراه با مدولاسیون‌هایی که انجام می‌شود این امر را با نزدیک شدن به مفهوم عروج تشدید می‌کند. در ادامه با همراهی کر و پیانو به حرکت قوی و ریتمیک روی نت‌های تکراری با سازهای کنترباس و ویلنسل در گام‌های می مینور وصل می‌شود که با همراهی گروه کر مردان، سختی و صعوبت سیر و سلوک را تداعی می‌کند. تکمیل این بخش با بسط و گسترش به سایر اجزای ارکستر همراه شده و با اشعار حماسی و میهنی از عزم و اراده برای ادامه حرکت در مسیر تعالی خبر می‌دهد. در این قسمت، ارکستر و گروه کر در گام لا مینور و در اوج به کار خود پایان می‌دهند که تفسیری از عظمت مفهوم سیر و سلوک برای خودشناسی و پالایش روح و جان در مسیر پایداری و در ادامه آن جاودانه شدن است.